دکلمه ای به قربونه …. چه خشه بارون بیاد سر
مو حیرونم سرگردونم از شهر خود گریزونم ای وای ای
منه شیراز من بال خونه مو بچه نورآبادم کلو دیونه
زینو زینو منقل پر تش خار تو پامه رفتمو رفتم
واویلا لیلی آخ واویلا لیلی دوست دارم خیلی تو لیلی
دکلمه بیو نور تیلم بو زور زونیلم بو عربانه عرشی
من شیراز نشهسیه من بالا خونه مو بچی گناویم کلو
شلال کهنه تریاکی تونه ایخام یه پو چارقد لاکی تونه
مو لرم سی کشورم جون میدم سی غرور و باورم
تینا نروی تینام میکنی من شهر غریب اوارم میکنی ای
