گل گلخونه من یکی یکدونه من چراغ خونه من اومدم
نه آفتابی نه مهتابی نه ابری نه مشتاقی نه بیزاری
اتو میبینم عشق و رؤیامو میسازم کل دنیامو خونه ی
تو نفسامی برام غیر تو هر آدمی سَمه پا گذاشتم
یه روزی تنگ چشام میشی هم بغض ابر بهار میشی
حالا اون شیر قفس نمرده نفس کشنه دیگه نکنه شکار
نشد برای عشقمون برای این دوانه ات سفر کنی نشد
یادته اولین لحظه ی دیدار قسم خوردیم برای هم بشیم
اگه به تو نمیرسم این دیگه قسمت منه نخواستم اینجوری
من اینجام تا دنیات رنگ غم نبینه نگاهت که میخندی
