بگو عزیز دلم کی میرسی از راه چه روزی از
توی شهر عاشقا یه شازده پسر عصبی فکرشم نمیکرد که
مپرس از این گلایه ها که هرچه کرد آن آشنا
چنان در تب آنم كوچه باغ هاى شعر فريدون مرا
دلم میگیره میگیره میگیره خونه خیلی دلگیره دلگیره دلگیره من
عاشق نیستی که بدونی معنای وطن را وطن با خزانت
ئه‌گه‌رێمه‌وه چاوه‌کانم نه‌ت بینی له دوای خۆت ئه‌رۆی ڕێگه‌ت ناخۆش
رفت بی وفا زدو آتش به قلبم بگو چرا شد
دلشوره نگیری یه وقت نفس نفس کنارتم آسون باشه حتی
یکی بود یه روزی میگفت غیر تو با کسی آروم
