در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست مست از
اسمتو یادم بود فکرت هرجا کنارم بود تورو نشون کردم
یه حسی رفته از قلبم که پشتم کوهی از درده
…
بی تو چه بیتابم من امید بر بادم من یه
من هنوزم با خیالت شبو روزمو‌سر‌میکنم انقدر از تو میگم
باتو درجا نزدم تویی ماه تو شبم بذار یه بار
زرد ترین رنگ جهان کهکشان بی کران ما هوادار توایم
باز یه بغضی گلومو گرفته باز همون حس درد جدایی
واسه این که بشه بی تو یکم آروم بگیرم به
