تو سرم پره از کد بی خود که قرار بود
…
یه جوری قبل تو با هرکی به بن بست میرسیدم
شب شبه تهرونُ لب لبه ایونُ اونی که دوسش دارم
روزای اول همه چیم باب سلیقه ی تو بود انقد
گو با تو چه کنم تا تو شوی هم درد
دنیامو دادم دست تو که باشی دنیام تو فقط با
تّره که می دیل داره ده غّمهّ دونیایه ناره تی
خانمی جانم ماه تابانم ای پریزاد مهربانم وصله ی جانی
مهم نی میگذره چن وقت اوم عشق تو ابدیه انگار
